Prawie już rok
I minął ten szok,
A jednak mi ciebie brakuje.

Szkoda mi słów,
Lecz wołam cię znów –
– Tak bardzo mi ciebie brakuje.

Dość mam ciszy tych ścian
I już gotów mój plan,
Dziś jeszcze swój bagaż spakuję.
Wreszcie wolna, jak ptak,
W drodze zgubię twój ślad
I szczęścia gdzie indziej spróbuję.

Lecz braknie mi sił,
Więc wracam od drzwi –
– Tak bardzo mi ciebie brakuje.

I kręci się łza,
Że jeszcze to trwa
I jednak mi ciebie brakuje.

Dość mam ciszy tych ścian… etc.

Rzucę na wiatr to wszystko,
Byle zapomnieć
Każdy dzień, każdą chwilę.
Ruszę przez świat z walizką
I na pewno nie zobaczysz mnie już.

Lecz braknie mi sił,
Więc wracam od drzwi –
– Tak bardzo mi ciebie brakuje.

I kręci się łza,
Że jeszcze to trwa
I jednak mi ciebie brakuje!